Beskid Mały to pasmo górskie o długości ok. 35 km i szerokości 10 km. Stanowi on część Beskidów Zachodnich, a jego granice wyznaczone zostały na północy przez Pogórze Śląskie, na wschodzie doliną rzeki Skawy, na południu Pasmem Pawelskim (czasem zaliczanym do Beskidu Małego) i na zachodzie przez Bramę Wilkowicką z rzeką Białą.
Beskid Mały podzielony jest na część zachodnią i wschodnią. Granicę pomiędzy nimi wyznacza rzeka Soła. Część zachodnia Beskidu Małego to Pasmo Czupla i Magurki, a część wschodnia nazywana jest Beskidem Andrychowskim. Beskid Mały ma bardzo urozmaiconą rzeźbę terenu, ze zboczami często przekraczającymi nachylenie 30 stopni oraz deniwelacjami terenu przekraczającymi 500 m.
Beskid Mały zbudowany jest w dużej większości z piaskowców, a ewenementem w okolicy są Skałki Andrychowskie najstarsze w regionie. W całym paśmie znajduje się spora liczba jaskiń, gdyż naliczono ich około 20.
Klimat panujący na obszarze Beskidu Małego to klimat o dość dużej ilości opadów (nawet do 1200 mm rocznie). Częste zmiany pogody i silnie wiejące południowe wiatry pozwalają zaliczyć ten klimat do typowo górskich. Okresami występują na tym obszarze lokalne powodzie i podtopienia.
Beskid Mały zalesiony jest głównie lasami świerkowo-bukowo-jodłowymi, typowymi dla obszarów dolnoreglowych. Jednym z wyjątków jest rejon Łamanej Skały (typowo górnoreglowy). Pod względem fauny, Beskid Mały jest dość ubogim obszarem. Bardzo żadko występują tu duże drapieżniki, a główną zwierzynę stanowią dziki i mniejsze ssaki. Bardzo duża ingerencja człowieka na tych obszarach doprowadziła do zmniejszenia się liczby zwierząt.
Najważniejszymi szczytami Beskidu Małego są:
Czupel (933 m) – najwyższy szczyt Beskidu Małego
Łamana Skała – Madohora (929 m)
Leskowiec (922 m)
Magurka Wilkowicka (909 m)
Jaworzyna (890 m)
Potrójna (884 m)
Groniczki (839m)
Hrobacza Łąka (828 m)
Źródło:
www.wikipedia.pl
www.beskidmaly.pl